تفاوت بین درمان های فسفات و انفعال در فلزات در اهداف و مکانیسم های آنها نهفته است.

فسفات یک روش اساسی برای پیشگیری از خوردگی در مواد فلزی است. اهداف آن شامل فراهم آوردن محافظت از خوردگی به فلز پایه ، خدمت به عنوان آغازگر قبل از نقاشی ، افزایش چسبندگی و مقاومت در برابر خوردگی لایه های پوشش و عمل به عنوان روان کننده در پردازش فلز است. فسفات را می توان بر اساس کاربردهای آن به سه نوع طبقه بندی کرد: 1) روکش فسفات ، 2) روغن کاری اکستروژن سرد و 3) فسفاتیت تزئینی. همچنین می تواند با نوع فسفات مورد استفاده مانند فسفات روی ، فسفات روی-کلسیم ، فسفات آهن ، فسفات روی-مانگان و فسفات منگنز طبقه بندی شود. علاوه بر این ، فسفاتیت را می توان با دما طبقه بندی کرد: درجه حرارت بالا (بالاتر از 80 ℃) فسفات ، دمای متوسط ​​(50-70 ℃) فسفات ، دمای پایین (حدود 40 ℃) فسفات ، و دما-دما (10-30 ℃) فسفات.

از طرف دیگر ، چگونه انفعال در فلزات رخ می دهد و مکانیسم آن چیست؟ توجه به این نکته حائز اهمیت است که انفعال پدیده ای است که در اثر تعامل بین فاز فلز و مرحله محلول یا پدیده های سطحی ایجاد می شود. تحقیقات نشان داده است که تأثیر سایش مکانیکی بر فلزات در حالت منفعل است. آزمایشات نشان می دهد که سایش مداوم سطح فلز باعث تغییر منفی قابل توجهی در پتانسیل فلز می شود و فلز را در حالت منفعل فعال می کند. این نشان می دهد که غیرفعال یک پدیده بین سطحی است که هنگام تماس با فلزات با یک رسانه تحت شرایط خاص اتفاق می افتد. انفعال الکتروشیمیایی در طول قطبش آندی رخ می دهد و منجر به تغییر در پتانسیل فلز و تشکیل اکسیدهای فلزی یا نمک در سطح الکترود می شود ، یک فیلم منفعل ایجاد می کند و باعث انفعال فلزی می شود. از طرف دیگر ، شیمیایی شیمیایی شامل عمل مستقیم عوامل اکسید کننده مانند HNO3 غلیظ بر روی فلز ، تشکیل یک فیلم اکسید بر روی سطح یا افزودن فلزات به راحتی منفعل مانند CR و Ni است. در انفعال شیمیایی ، غلظت ماده اکسید کننده اضافه شده نباید زیر یک مقدار بحرانی قرار بگیرد. در غیر این صورت ، ممکن است القاء غیرفعال شود و می تواند منجر به انحلال سریعتر فلز شود.