Η διαφορά μεταξύ των θεραπειών φωσφορικής και παθητικοποίησης στα μέταλλα έγκειται στους σκοπούς και τους μηχανισμούς τους.

Η φωσφορική είναι μια βασική μέθοδος για την πρόληψη της διάβρωσης σε μεταλλικά υλικά. Οι στόχοι του περιλαμβάνουν την παροχή προστασίας από τη διάβρωση στο βασικό μέταλλο, που χρησιμεύει ως εκκινητής πριν από τη ζωγραφική, την ενίσχυση της αντίστασης της προσκόλλησης και της διάβρωσης των στρώσεων επικάλυψης και τη δράση ως λιπαντικό στην επεξεργασία μετάλλων. Η φωσφορική μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε τρεις τύπους με βάση τις εφαρμογές του: 1) φωσφορική επικάλυψη, 2) φωσφορική λίπανση ψυχρής εξώθησης και 3) διακοσμητική φωσφορική. Μπορεί επίσης να ταξινομηθεί από τον τύπο φωσφορικού άλατος που χρησιμοποιείται, όπως φωσφορικό ψευδάργυρο, φωσφορικό ψευδάργυρο, φωσφορικό σιδήρου, φωσφορικό ψευδαργύρου και φωσφορικό μαγγάνιο. Επιπρόσθετα, η φωσφαγική μπορεί να κατηγοριοποιηθεί με θερμοκρασία: φωσφορική φωσφορική (50-3) φωσφορική (50-70 ℃) φωσφορική, φωσφορική (περίπου 40 ℃) φωσφορική και θερμοκρασία δωματίου (10-30 ℃).

Από την άλλη πλευρά, πώς εμφανίζεται η παθητικοποίηση στα μέταλλα και ποιος είναι ο μηχανισμός του; Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η παθητικοποίηση είναι ένα φαινόμενο που προκαλείται από αλληλεπιδράσεις μεταξύ της μεταλλικής φάσης και της φάσης διαλύματος ή από τα διεπιφανειακά φαινόμενα. Οι έρευνες έχουν δείξει τον αντίκτυπο της μηχανικής τριβής στα μέταλλα σε μια παθητικοποιημένη κατάσταση. Τα πειράματα υποδεικνύουν ότι η συνεχή τριβή της μεταλλικής επιφάνειας προκαλεί σημαντική αρνητική μετατόπιση του μεταλλικού δυναμικού, ενεργοποιώντας το μέταλλο σε παθητικοποιημένη κατάσταση. Αυτό καταδεικνύει ότι η παθητικοποίηση είναι ένα διεπιφανειακό φαινόμενο που συμβαίνει όταν τα μέταλλα έρχονται σε επαφή με ένα μέσο υπό ορισμένες συνθήκες. Η ηλεκτροχημική παθητικοποίηση συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ανοδικής πόλωσης, οδηγώντας σε μεταβολές του δυναμικού του μετάλλου και τον σχηματισμό μεταλλικών οξειδίων ή αλάτων στην επιφάνεια του ηλεκτροδίου, δημιουργώντας ένα παθητικό φιλμ και προκαλώντας μεταλλική παθητικοποίηση. Η χημική παθητικοποίηση, από την άλλη πλευρά, περιλαμβάνει την άμεση δράση των οξειδωτικών παραγόντων όπως το συμπυκνωμένο HNO3 στο μέταλλο, το σχηματισμό ενός μεμβράνης οξειδίου στην επιφάνεια ή την προσθήκη εύκολα παθβατιβαρισμένα μέταλλα όπως Cr και Ni. Στη χημική παθητικοποίηση, η συγκέντρωση του προστιθέμενου οξειδωτικού παράγοντα δεν πρέπει να πέφτει κάτω από μια κρίσιμη τιμή. Διαφορετικά, μπορεί να μην προκαλέσει παθητικοποίηση και θα μπορούσε να οδηγήσει σε ταχύτερη διάλυση μετάλλων.