Η πλειονότητα της διάβρωσης σε μεταλλικά υλικά εμφανίζεται σε ατμοσφαιρικά περιβάλλοντα, τα οποία περιέχουν παράγοντες που προκαλούν διάβρωση και συστατικά όπως οξυγόνο, υγρασία, μεταβολές θερμοκρασίας και ρύπους. Η διάβρωση ψεκασμού αλατιού είναι μια κοινή και εξαιρετικά καταστροφική μορφή ατμοσφαιρικής διάβρωσης.
Η διάβρωση ψεκασμού αλατιού περιλαμβάνει κυρίως τη διαπερατότητα των αγώγιμων διαλύσεων αλατιού στο εσωτερικό των μεταλλικών υλικών, οδηγώντας σε ηλεκτροχημικές αντιδράσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό μικρογαλβανικών κυττάρων, με τη διαμόρφωση "χαμηλής δυναμικής μεταλλικής ηλεκτρολυτικής διαλύματος-υψηλού δυναμικού". Η μεταφορά ηλεκτρονίων συμβαίνει και το μέταλλο που ενεργεί ως άνοδος διαλύεται, σχηματίζοντας νέες ενώσεις, δηλαδή, προϊόντα διάβρωσης. Τα ιόντα χλωριούχου παίζουν κεντρικό ρόλο στη διαδικασία διάβρωσης του σπρέι αλατιού. Διαθέτουν ισχυρές ικανότητες διείσδυσης, διεισδύουν εύκολα στο στρώμα οξειδίου του μετάλλου και διαταράσσοντας την κατάσταση παθητικοποίησης του μετάλλου. Επιπλέον, τα ιόντα χλωριούχου έχουν χαμηλή ενέργεια ενυδάτωσης, καθιστώντας τα εύκολα προσροφητικά στην μεταλλική επιφάνεια, μετατοπίζοντας το οξυγόνο μέσα στο προστατευτικό στρώμα οξειδίου του μετάλλου, προκαλώντας έτσι βλάβη μετάλλων.
Η δοκιμή ψεκασμού αλατιού κατηγοριοποιείται σε δύο κύριους τύπους: δοκιμές φυσικής περιβαλλοντικής έκθεσης και τεχνητά επιταχυνόμενες προσομοιωμένες περιβαλλοντικές δοκιμές ψεκασμού αλατιού. Το τελευταίο χρησιμοποιεί μια συσκευή δοκιμής, γνωστή ως θάλαμος δοκιμής ψεκασμού αλατιού, ο οποίος έχει ελεγχόμενο όγκο και παράγει τεχνητά ένα περιβάλλον ψεκασμού αλατιού. Σε αυτό το θάλαμο, τα προϊόντα αξιολογούνται για την αντοχή τους στη διάβρωση του σπρέι αλατιού. Σε σύγκριση με τα φυσικά περιβάλλοντα, η συγκέντρωση άλατος στο περιβάλλον ψεκασμού αλατιού μπορεί να είναι αρκετές φορές ή δεκάδες φορές υψηλότερη, επιταχύνοντας σημαντικά τον ρυθμό διάβρωσης. Η διεξαγωγή δοκιμών ψεκασμού αλατιού στα προϊόντα επιτρέπει πολύ μικρότερες διάρκειες δοκιμών, με αποτελέσματα που μοιάζουν πολύ με τις επιδράσεις της φυσικής έκθεσης. Για παράδειγμα, ενώ μπορεί να χρειαστεί ένα χρόνο για να εκτιμηθεί η διάβρωση ενός δείγματος προϊόντος σε ένα φυσικό υπαίθριο περιβάλλον, η διεξαγωγή της ίδιας δοκιμής σε ένα τεχνητά προσομοιωμένο περιβάλλον ψεκασμού αλατιού μπορεί να αποφέρει παρόμοια αποτελέσματα σε μόλις 24 ώρες.
Η ισοδυναμία μεταξύ δοκιμών ψεκασμού αλατιού και φυσικού χρόνου έκθεσης στο περιβάλλον μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:
24 ώρες δοκιμής ουδέτερου ψεκασμού αλατιού ≈ 1 έτος φυσικής έκθεσης.
24 ώρες δοκιμής ψεκασμού οξικού οξέος ≈ 3 έτη φυσικής έκθεσης.
24 ώρες δοκιμής ψεκασμού οξικού οξέος άλατος από άλατα χαλκού ≈ 8 έτη φυσικής έκθεσης.
Χρόνος δημοσίευσης: Οκτ-26-2023